Annieweg, filmpjestijd. Komende vrijdag en volgende week dinsdag weer wat dagen van distributeurs, dus nu even vast de film die ik al heb gezien, voordat de opsomming zo lang wordt.
J'ai tue ma mere: Hubert Minel haat zijn moeder. Zestien jaar lang zag hij alleen haar negatieve kanten en ergert hij zich aan alles wat ze doet. Toch houdt hij op een manier toch van haar. Verward door hun relatie met liefde en haat. Geen slecht debuut als 19-jarig regisseur en hoofdrolspeler voor Xavier Dolan. Soms herkenbaar als vroegere puber, maar toch veel extremer. Persoonlijk kreeg ik een beetje een hekel aan zowel moeder als zoon, al weet ik niet of dat de bedoeling was. Wel mooi en kwetsbaar neergezet. 7.5
J'ai tue ma mere: Hubert Minel haat zijn moeder. Zestien jaar lang zag hij alleen haar negatieve kanten en ergert hij zich aan alles wat ze doet. Toch houdt hij op een manier toch van haar. Verward door hun relatie met liefde en haat. Geen slecht debuut als 19-jarig regisseur en hoofdrolspeler voor Xavier Dolan. Soms herkenbaar als vroegere puber, maar toch veel extremer. Persoonlijk kreeg ik een beetje een hekel aan zowel moeder als zoon, al weet ik niet of dat de bedoeling was. Wel mooi en kwetsbaar neergezet. 7.5
The sisterhood of the traveling pants: 4 vriendinnen vinden een broek die hen op wonderlijke wijze allemaal als gegoten zit. Apart, aangezien de een maatje 34 heeft en de ander 42 ofzo. Ze besluiten de broek die zomer ieder een week te dragen en hun avonturen ermee te beschrijven. Lieve film hoor, maar ik ben hier geloof ik een beetje te oud voor. Al gaan de problemen wel iets verder dan de reguliere puberellende, toch een wat matte film. 6.5
Whale rider: Whale Rider is het verhaal van een Maori stam in een klein kustplaatsje in Nieuw Zeeland. In elke generatie staat een man aan het hoofd, genaamd Whale Rider. Als een tweeling wordt geboren, overlijden moeder en zoon en blijft dochter Pai (Keisha Catle-Hughes) in leven. Voor het huidige stamhoofd Koro (Rawiri Paratene) is het onacceptabel dat een vrouw de nieuwe leider zal worden. Hij gaat daarom binnen de stam op zoek naar een jongen die deze rol op zich kan nemen. Pai houdt zielsveel van haar opa maar toch doet ze iets tegen zijn zin in. Ze wil hem namelijk hoe dan ook bewijzen dat zij wel degelijk het nieuwe stamhoofd kan worden, ook al is dat tegen duizenden jaren van tradities in. Aan genaam verrast door deze mooie jeugdfilm. De Maoritraditie wordt mooi in beeld gebracht en het verhaal is aangrijpend, zeker wanneer een groep walvissen aanspoeldt. 7.5
Three monkeys: Uc Maymun, maar ook mijn Turks is niet meer wat het geweest is. De titel slaat op het symbool van de 3 apen; horen, zien en zwijgen. Een politicus, Servet veroorzaakt een dodelijk ongeluk en slaat op de vlucht. Hij maakt een compromis met zijn chauffeur Eyup en laat deze voor de misdaad op draaien en geeft hem een som geld. Als Eyup in de gevangenis zit, komt zoon Ismael op een dag thuis, in elkaar geslagen en verteld zijn moeder dat hij geld nodig heeft voor een nieuwe auto. Zijn moeder, Eyup’s vrouw, Hacer besluit om Servet het geld te vragen. Servet maakt van de kwetsbare situatie gebruik en begint een affaire met Hacer. De verhouding wordt ontdekt door Ismael. Wanneer Eyup uit de gevangenis komt wordt de spanning tussen de 3-gezinsleden groter en groter, maar er wordt niet over gepraat, men zal niets horen, niets zien en niets zeggen dus. Soms wil je dan ook de hoofdrolspelers door elkaar schudden, lijkt mij het gewenste effect van de film. 7.5
El secreto de sus ojos: de special deze week en winnaar van de Oscar voor beste buitenlandse film, toen wij net naast de nominatie grepen met Oorlogswinter. Op het einde van de twintigste eeuw is Benjamin Esposito een gepensioneerde man die zijn leven heeft doorgebracht als een strafrechterlijke onderzoeker. Hij besluit een roman te schrijven gebaseerd op een oude zaak uit 1974, waarin een mooie vrouw op brutale wijze werd verkracht en vermoord. De film is vooral het eerste deel erg grappig en bevat een topscene in het voetbalstadion. Mooie film, maar voor een Oscarwinnaar tegenvallend. Drama, romantiek, humor en misdaad worden mooi verweven, maar Das Weisse Band, tevens kanshebber, heeft veel meer indruk op me gemaakt. En een halve punt aftrek voor de verschrikkelijk tenekrommende romantische afluiter wat mij betreft. Ben benieuwd naar volgende week, wanneer nog een kanshebber van toen wordt vertoond. 8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten