Dag 2: Op weg naar KirkmichaelNa een verbazingwekkend goede nacht (de hutten zijn flink gehorig, de buurman had een nieuw record op zijn spelletjescomputer, waarvan het geluid blijkbaar niet uit kon), konden we al snel onze voeten op Britse bodem zetten. Althans onze autobanden. Moet je wel niet net de pech hebben dat je met je auto achter iemand staat die blijkbaar de oproep heeft gemist. Zoals wij dus. Onze rij is aan het rijden, maar als de auto voor je niet beweegt kan je weinig. Uiteindelijk kwamen de inzittenden op hun dooie gemakje aanhobbelen en konden we op pad: links rijden! Gekke Britten. Even wennen in het begin, met als gevolg dat we binnen een minuut tegenover een bussluis stonden, even keren dus. Gelukkig konden onze Britse medeweggebruikers en na het zien van ons kenteken, smakelijk om lachen. Maar na een paar minuten was lief gewend, op naar de eerste B&B, met wat tussenstops.
Jedburgh AbbeyOnze eerste tussenstop was vrij ongepland, maar bijna alle stadjes in Groot-Brittannië hebben wel een iets bijzonders, in de vorm van een kasteel of zoals nu een klooster. De Jedburgh Abbey is in 1138 gesticht door augustijner kuninnuken. Ja, dit kom uit een boekje, google maar even wat het zijn. In Groot-Brittannië moet je wel voor elke bezienswaardigheid betalen (waar niet in het Westen zou je zeggen) en aangezien we deze niet hadden gepland, is het bij foto’s van buiten gebleven.
Melrose Abbey
De eerste geplande tussenstop was tevens bij een klooster, de Melrose Abbey. Wat ons betreft ook iets meer de moeite waard om geld voor neer te leggen. Uiteraard laat ik nog overal enthousiast mijn studentenpas van de Universiteit zien, weten zij veel. Inmiddels waren we ook de grens overgestoken! Melrose Abbey behoort tot de bekendste abdijruïnes in Schotland. De cisterciënzers zijn in 1136 vanuit Revaulx (pak nu je Grote Bosatlas er maar bij) naar Melrose gekomen. Wat er nu nog staat, stamt uit de 15e eeuw, weer opgebouwd na de totale verwoesting door de Engelsen in 1385.
Rosslyn Chapel
Ik beschouw dit toch wel een beetje als mijn eigen kapelletjes, dat snappen jullie. Helaas was de kapel aan een opknapbeurt toe en stond deze in de steigers. De kapel stamt uit 1446, tijd voor een kleine restauratie was het dus wel. Leuk weetje als filmliefhebber (of lezer): hier speelt de ontknoping van Dan Browns bestseller The Da Vinci Code zich af. Gelukkig was er ook nog de ruïne van ht kasteel van Roslin, oorspronkelijk in 1304 gebouwd voor de schatrijke familie Sinclair.
Scone Palace
Onze laatste stop voor de B&B is Scone Palace. Zeer de moeite waard om even voor de weg af te gaan. We zijn, zoals bij de meeste kastelen die we bezoeken, niet naar binnen gegaan, maar wilden vooral de buitenkant bekijken. En die is zeer de moeite waard. Het was hier dat in de middeleeuwen de koningen van Schotland gekroond werden. Wederom zeer mooi, maar ik verklap vast dat dit niet de laatste eer gaat zijn dat ik mijn ogen uitkijk in dit land.
Enochdhu by KirkmichaelJe zou bijna denken dat onze B&B (Tulloch) het hele dorp omvat, zo klein is het. Het huisje, de gastvrouw en de kamer zijn allemaal ‘lovely’. Omdat we nog moeten eten, besluiten we naar Pitlochery te gaan, ongeveer 25 minuten rijden van de B&B. Daar aangekomen worden we direct verliefd op het plaatje. Het is echt alsof je in de Efteling loopt, maar dan zonder paddenstoelen met muziek. Slechts 2500 inwoners en vol met kleine huisjes, winkeltjes en restaurantjes. Vanavond hebben we geluk, elke maandag in de zomer is het Highland Night, een tip van onze gastvrouw bij de B&B. Na een hapje te hebben gegeten, vragen we de lokale bewoners waar we dit kunnen vinden. ‘Juswt follow your ears’, was het advies. Dat hebben we gedaan en de rest van de avond hebben we genoten van een show vol traditionele Schotse zang, dans en natuurlijk mocht ook de Pipe Band niet ontbreken.
Dag 3: Enochdhu by Kirkmichael: RondritVandaag is mijn lieve broer jarig! De dag ervoor heb ik al vernomen dat hij bij ons in de portiek komt wonen, dus ik ben helemaal gelukkig. Ik krijg hem ’s ochtends nog niet te pakken en besluit het ’s avonds nog eens te proberen. Eerst wordt lief verwend met een stevig Schots ontbijt, hierna gaan we op pad, we hebben een volle dag voor de boeg.
Queen’s View
Onze eerste stop is Queen’s View. Ook werkelijk adembenemend, zonder te overdrijven. Misschien komt niet alles even goed over op foto’s, maar dit is ook zeker een mustsee. De meeste ‘natuurlijke’ bezienswaardigheden zijn gratis, je betaalt alleen voor het pakeren. De queen’s View was het favoriete uitkijkpunt van Queen Victoria en ik kan haar geen ongelijk geven!
Taymouth Castle Deze was even zoeken! Het kasteel staat niet aangegeven langs de weg en na een paar keer hetzelfde stuk te hebben gereden, besluiten we het even te gaan vragen. Uiteraard blijken we er tot 50 meter vanaf te zijn geweest, maar na een iets langere reis dan verwacht, belanden w toch in het al even sprookjesachtige Kenmore. Om er te komen moet je dwars door een golfpark en wij besluiten een paar kilometer te gaan lopen, goed voor de conditie en even de benen strekken. Zoals de mevrouw die ons de weg wees al zei, was het kasteel gesloten en stond het deels in de steigers. Desalniettemin toch nog wat leuke plaatjes kunnen schieten.
Castle Menzies Een stuk makkelijker te vinden, is Castle Menzies, wat al voor Taymouth Castle wordt aangegeven en ook vanaf de weg duidelijk zichtbaar is. Het kasteel is niet groot, maar nog wel grotendeels intact en er vallen ook hier mooie foto’s te maken. Ik tik tevens een miniatuurversie op de kop, voor mijn verzameling. Ik vind het leuk om beeldjes te verzamelen van mooie gebouwen waar ik ben geweest, zodat ik er thuis mijn eigen mini-wereldstad van kan maken. Ik denk een beetje nostalgie naar vroeger, waar je dat ook al deed met de lego en duplo.
Glenturret DistilleryDan een van de wensen van lief voor deze vakantie: er moet een whiskydestilleerderij bezocht worden. Hij mocht er van mij een uitkiezen (klinkt alsof hij onder de plak zit, maar geloof me, hij had er meerdere uitgezocht en ik vond 1 wel genoeg) en dat werd de oudste destilleerderij van Schotland: Glenturret Distillery, waar we ons hebben gewaagd aan The Famous Grouse Experience. En ik ben heel eerlijk: het was eigenlijk heel leuk. We kregen een korte rondleiding door de destilleerderij (ik zal de uitleg besparen), gevolgd door twee filmpjes (waarvan een er zelfs een BAFTA heeft gewonnen!) en het proeven van twee whisky’s. het blijft niet mijn ding, maar ik heb me zeker vermaakt. Even een korte noot: van de jaren ’60 tot in de jaren ’80 woonde er een kat die bijna 24 jaar oud is geworden en bijna 29.000 muizen ving in die tijd. Hiermee staat de kat nog steeds in het Guinness Book of World Records. Wat een leuk feitje weer. Hierna nog even in de shop een cadeautje gekocht voor broerlief (grote jongens mogen drank voor grote jongens) en op naar Perth.
Perth
Perth is een wat grotere stad met zo’n 50.000 inwoners. Het ligt op de rechteroever van de rivier de Tay. In het voetgangersgebied liggen een aantal mooie gebouwen en ik schaf wat ansichtkaarten aan. Het stadje is leuk en wandelen langs de Tay ook, maar toch al iets te druk naar mijn smaak, na alle lieve kleine stadjes, waaraan ik gewend was geraakt.
The Hermitage
Onze maag begint al te rammelen, maar we besluiten nog een tussenstop te maken bij The Hermitage. Ik heb lief geloof ik wel 10 keer gezegd hoe blij ik daar achteraf mee was. Het Hermitage Woodland is in de 18e eeuw aangelegd in opdracht van de hertogen van Atholl volgens de ideeën van die tijd. Je vindt er een waterval, een brug over een ravijn en twee paviljoens, kortom veel kodakmomentjes.
’s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij Fern Cottage, een schattig klein (en druk!) restaurantje met huisgemaakte recepten. Genieten dus in een heerlijke sfeer. Om het eten te laten zakken zijn we hierna nog even naar de Fish Ladder gelopen. Dit is een reeks trapsgewijs aangelegde poeltjes die de vissen (voornamelijk zalm) helpen stroomopwaarts te komen. De trap zelf is misschien niet heel bijzonder, maar het water ernaast levert wederom mooie plaatjes op.
Dag 4: Enochdhu by KirkmichaelWederom een drukke dag vandaag,maar eigenlijk is elke dag druk. De gastvrouw van de B&B probeert elke dag tevergeefs ons geweldige tips te geven om te gaan zien die dag. Onwijs lief natuurlijk, maar de dag zit al tot de nok toe vol gepland sinds we de reispapieren in handen kregen.
Glamis Castle
Onze eerste stop vandaag is het volgende kasteel, Glamis Castle. En ook dit keer ben ik zeer blij verrast en kijk ik mijn ogen uit. Alles wordt ook zo goed bijgehouden. Koningin Elisabeth (ja, die Queen Mum) bracht hier haar jeugd door. Het kasteel ligt in een prachtig park, inclusief 19e-eeuwse Italiaanse tuin. Bovendien is dit het ‘most haunted’ kasteel van Schotland, de meest gevreesde verschijning is de geest van een monster, dat ooit door een gravin gebaard werd. men is zelfs zo bang voor het monster, dat het personeel opdracht heeft gekregen desgevraagd aan bezoekers het bestaan ervan te ontkennen. Ik heb helaas niets van dat gezien, maar genoot toch van ons bezoek.
St. AndrewsHierna het vrij kleine, maar ontzettend toeristische St. Andrews, bekend om zijn golfpark en de Universiteit. Op de weg er naartoe passeren we de grote stad Dundee en rijden we het water over. Het passeren van zo’n stad is altijd een belevenis met ons samen, en ik moet bekennen, vooral door mij. Ik hou niet van drukte in het verkeer (zelfs niet als bijrijder) en gil bij elke ook maar enigszins gevaarlijke verkeerssituatie of duik in elkaar, alsof dat iets zou uitmaken. Maar gelukkig blijft lief altijd kalm, dus komen we overal zonder kleerscheuren vandaan.
Van tevoren heb ik een wandelroute gemaakt, die ons in ieder geval langs de grootste trekpleisters leidt: de ruïnes van het kasteel en de kathedraal. Uiteraard slaan we ook de vele kerkjes en de haven niet over. Zeer de moeite waard, wel erg druk!
Glen SheeIk merk dat op onze vierde dag de helft van mijn geheugenkaartje van de camcorder al vol is. Dat betekent dat ik dus al zo’n 1,5 uur film heb verzameld. Leuk voor de familie straks, misschien moet ik toch zo langzamerhand dingetjes wissen en kieskeuriger worden met wat ik film. maar alles is ook zo mooi. Zo ligt Schotland vol met prachtige Glens (dalen), waarvan we vandaag onze eerste bezoeken: Glen Shee. Uiteraard heb ik voor elke Glen een route bij me, wij gaan zeker niet onvoorbereid op pad. De routes zijn goed te doen voor amateurs zoals wij en deze loopt van de Glen Shee Spittal (berghut) tot het hotel en terug. Een prachtige route tussen de bergen en langs het water, waar je geniet van de natuur en de stilte om je heen. Bovendien verbranden we door deze wandelingen weer wat calorieën voor de wederom heerlijke maaltijd van die avond in het pittoreske Pitlochery.
’s Avonds is onze laatste avond bij deze B&B en we drinken nog een kopje thee met de gastheer en –vrouw des huizes; Malcolm en Jackie. Het is al gauw 2 uur verder en na een heerlijke douche, zit ik nu op bed achter mijn laptop, terwijl lief al slaapt. Morgen is lief overigens jarig en ik heb een denk ik wel grote verrassing:… welke een verrassing blijft tot morgen. Het is in ieder geval zijn dag, dus hij mag kiezen wat we doen en ik betaal. Hopelijk wordt het super!
Dag 5: Op weg naar Beauly Vandaag heb ik lief eerst eens lekker wakker gemakt met een heerlijke bak koffie (ok, oploskoffie, die waarschijnlijk de uiterste houdbaarheidsdatum al aan zich voorbij had zien komen) en een stuk taart (ok lemon cake, maar wel vers!). Na een laatste ontbijt bij deze B&B nemen we afscheid van iedereen en vertrekken we richting de volgende. Grappig hoezeer je in een paar dagen al aan iemand of iets gehecht kunt raken. We hebben niet voor niets de voorkeur gegeven aan een B&B in plaats van een hotel, veel persoonlijker.
We willen ook nog even afscheid nemen van Pitlochery zelf en doen dat door een bezoekje aan Heathergems. Dat is een fabriekje waar sieraden worden gemaakt van de heather (heide) die je overal ziet langs de weg. Typisch voor deze stad en de moeders zullen vast blij zijn met hun cadeautje.
Killiecrankie
Op advies van onze medebewoners van de B&B, brengen we tussendoor nog een bezoekje aan Killiecrankie. Deze plek was het toneel van een dramatische veldslag. De slag bij Killiecrankie (1689) vormde de eerste poging van de jacobieten om koning Jacobus VII weer op de troon te krijgen. Vooral dankzij de inspanningen van de clans won Schotland de slag. Oftewel: Schotland – Engeland 1-0. tijdens deze slag sprong Donald MacBean, een soldaat van het leger van de koning, over de 5,5 meter brede rivier de Garry om te ontsnappen aan het zwaard van een Schotse Highlander. Deze plek heet nu Soldier’s Leap.
Het ligt in een bijzonder schilderachtige kloof tussen bossen en steile rotswanden (ik gebruik deze toeristische beschrijving even omdat het duidelijk moet zijn dat het er dus heel mooi was). Het is hier een stuk minder toeristisch dan op andere plekken en wanneer we alleen zijn en van het uitzicht staan te genieten, besluit ik dat het tijd is voor het cadeautje. Op deze volgens de ‘Expert reisgids’ bijzonder schilderachtige plek, heb ik mijn lief namelijk ten huwelijk gevraagd! Jaja, volgend jaar is er een feestje. We hebben al langer plannen, maar de officiële vraag was nog niet gesteld en geëmancipeerd als ik ben, wilde ik dat natuurlijk graag doen. Toen Joris een half jaar geleden naar Napels was, ben ik langs Persis gegaan, een goudsmid in Gorinchem, waar Joris vaak werk voor doet. Daar heb ik een ring laten ontwerpen, die inmiddels al zo’n 2 maanden in mijn nachtkastje verstopt lag. Het is een strakke, dikke zilveren ring met twee zwarte lijnen en de R en J (Rosalyn en Joris uiteraard) in runentekens erin gegraveerd. Hiertussen zit een zwarte diamant. O, en even voor de duidelijkheid: hij zei ja!
Blair CastleDe dag (of eigenlijk de vakantie en de rest van alle dagen) kan niet meer stuk, het is nu dubbel feest. We bezoeken alweer het volgende kasteel: Blair Castle. Dit kasteel is anders dan alle anderen, het ziet er meer uit als een enorm landhuis. Toch dateert het kasteel al van 1269 en hoewel we eerst van plan waren het over te slaan, zijn we blij dat we dat achteraf niet gedaan hebben. Al was het alleen maar om de heerlijke taart die we er gegeten hebben, het was immers feest, toch? Bovendien zat ik daar zo vol van, dat ik tot het avondeten niets meer op kon.
Inverness
Dan even een korte stadswandeling in Inverness, de belangrijkste stad van de Schotse Hooglanden. De grootste bezienswaardigheid in de stad is Inverness Castle. Hierna maken we nog een wandeling langs de rivier de Ness, terwijl het zowaar een klein beetje begint te regenen. Maar wij klagen niet, we hebben tot nu toe prachtig weer tijdens onze vakantie. We hebben niet heel lang de tijd,want we willen niet te laat op onze volgende bestemming zijn.
Chanonry Point
Deze plek staat erom bekend de beste plek in Schotland te zijn om dolfijnen te kunnen spotten. En of je die er kan spotten! Wanneer we eindelijk een plekje hebben gevonden voor de auto (blijkbaar is dit de goede tijd) en richting strand lopen, zien we de eerste al omhoog springen. Ik heb dit nog nooit in hun natuurlijke omgeving gezien, echt geweldig! We zijn Malcolm (van onze vorige B&B) zeer dankbaar dat hij heeft uitgezocht hoe laat we hier het beste konden zijn. Ik maak minutenlange opnames en lief is telkens te laat met zijn foto’s ;-) Maar we genieten volop!
Hierna snel richting de volgende B&B in Beauly. Na een heerlijke maaltijd zien we wederom een typisch Schotse Pipe Band (ze blijven leuk!) en nemen we nog even een kijkje bij de Beauly Priory. Een deel van dit vroeggotische klooster staat er nog; de voorgevel stamt uit 1530. Hierna komen we erachter dat we toch echt dingen op de camera moeten gaan wissen,anders is deze snel vol. Dit besluiten we te doen op onze kamer.
Dag 6: BeaulyOp naar een nieuwe drukke dag. We genieten nog steeds na van gisteren, maar natuurlijk ook van de rest van de vakantie.
Loch Ness & Urquhart Castle
We vertrekken vroeg naar de Clansman Harbour, vanwaar de boottocht over het Loch Ness begint. De legende rondom Nessie moge bekend zijn. Loch Ness is het beroemdste meer van Schotland en het grootste zoetwatermeer van Groot-Brittannië. De tocht over het meer is prachtig, mede omdat je vanaf de boot mooie plaatjes kunt schieten van het Urquhart Castle. Deze ruïne ligt boven de oever van het meer. Het kasteel zelf zullen we later deze dag nog gaan bezoeken.
Na de boottocht begeven we ons eerst naar het Loch Ness Exhibition Centre, een tentoonstelling over de zoektochten naar het monster. De tentoonstelling is op een leuke manier in elkaar gezet, met zes kamers film en informatie. Helaas komen we er wel achter dat Nessie waarschijnlijk toch niet bestaat…
Hierna gaan we het Urquhart Castle dus nog even vanaf het land bekijken. Dit kasteel was vroeger een van de grootste kastelen van Schotland, tot het in 1692 werd opgeblazen om uit handen van de jacobieten te houden (jaja, daar zijn ze weer). In de winkel krijg ik van lief nog een mooie zilveren ring cadeau met de tekst ‘Aram Charaid’, wat Keltisch is voor soulmate. Nu hebben we dus allebei een ring :-D
Glen AffricDan weer even de natuur in. Helaas is het bij het kasteel wat gaan regenen en op weg naar Glen Affric, besluiten we dat we niet de 2,5 uur durende wandeling gaan doen, die we eigenlijk gepland hadden. In plaats daarvan kijken we ter plekke wat we gaan doen. We doen in ieder geval een korte wandeling naar de Dog Falls. De waterval is niet perse bijzonder hoog, maar heeft wel een snelle stroming en mooie setting.
Hierna lopen we nog een stuk het bos in en hebben we er uiteindelijk toch nog een flinke wandeling op zitten.
Hierna willen we eigenlijk naar het House of Aigas. Echter, daar aangekomen blijkt het niet meer toegankelijk voor publiek, even jammer weer. We besluiten door te rijden naar Beauly, om daar nog even rond te kijken. Aangezien we uiteindelijk toch een aardige wandeling hebben gemaakt, vind ik dat we wel iets lekkers verdiend hebben. We doen een afternoon tea, een pot thee en ieder een heerlijke huisgemaakte scone met verse jam. We wandelen nog wat om in ieder geval de calorieën van de thee eraf te lopen en besluiten na een kort bezoekje aan de B&B (we hebben natte voeten), lekker in de lokale pub te gaan eten.
Dag 7: Op weg naar ObanWe nemen afscheid van onze tweede B&B. Tijdens het ontbijt hebben we nog een gezellig onderonsje met twee metalheads die dezelfde reis maken, maar een dag later zijn begonnen. Omdat we vandaag niet ontzettend ver hoeven te rijden en tot nu toe het minst op het programma hebben staan, is er ruimte om onderweg wat vaker ongepland te stoppen.
Inverlochy CastleDe eerste niet van tevoren geplande stop is bij het Inverlochy Castle. Er liggen zoveel kastelen in Schotland, dat je niet uitgekeken raakt en ook deze ruïne is weer de moeite waard. Het kasteel is een van de weinige in de Hooglanden, welke de vrijheidsoorlogen (1296-1357) grotendeels heeft overleefd.
Ben NevisHierna is het tijd voor de hoogste berg van Groot-Brittannië: Ben Nevis. De 1344 meter hoge berg is per voet te beklimmen, maar dat hebben we natuurlijk niet gedaan. Eigenlijk is de berg maar van heel weinig plekken te zien. De berg ligt in een dal, de Glen Nevis, en zodanig verscholen achter andere bergen, dat hij vanuit het gehele dal niet te zien is. Gelukkig is de mevrouw van het Ben Nevis Visitor Centre (waar die hele berg dus helemaal niet te zien is) erg behulpzaam en weet zij wel raad. Allereerst laat ze ons op de kaart een aantal plekken zien waar de films van Harry Potter zijn opgenomen en ze vertelt ons ook nog waar we de berg wel kunnen fotograferen.
We rijden met deze tips eerst naar de plek waar de Quidditch-wedstrijden van Harry Potter zijn opgenomen. Na wat kiekjes rijden we een stukje verder en inderdaad, de berg verschijnt en ook de wolk eromheen is verdwenen.
Glenfinnan (Harry Potter) Viaduct
We gaan nog even verder met Harry Potter, want wie kent niet het viaduct, waar de beroemde stoomtrein naar Hogwart’s overheen rijdt. Je kunt deze tocht werkelijk maken, in dezelfde trein, maar we hebben niet de hele dag, dus we zoeken een mooie plek om hem te fotograferen en filmen. Het viaduct telt 21 bogen en is 390 meter lang en stamt uit 1901.
Glen CoeGlen Coe is waarschijnlijk het beroemdste dal van Schotland. Vanaf het Glen Coe Visitor Centre maken we een korte wandeling en zien we de meest prachtige berglandschappen voor ons verschijnen. We hebben vandaag ook erg veel geluk met het weer, de zon schijnt de hele dag! Dit maakt alles nog schilderachtiger en uiteraard aangenamer.
We zijn vrij vroeg en besluiten op onze weg naar Oban (waar onze volgende B&B zich bevindt) nog twee kastelen te gaan bekijken. Het eerste kasteel is alleen op afspraak te bezoeken, omdat het slecht per boot te bereiken is. Maar vanaf het vaste land vallen er ook mooie plaatjes te schieten. Castle Stalker ligt er mooi bij onder de zon in het water.
Net boven Oban liggen de ruïnes van Dunstaffnage Castle. Het is de ruïne van een vierhoekig kasteel met drie ronde torens. Dit 13de-eeuwse kasteel was het bolwerk van de Macdougalls.
We komen aan bij onze grote B&B in Oban. De B&B ligt vlak bij het centrum van dit stadje en nadat we geïnstalleerd zijn, lopen we de steile heuvel af (shit, de terugweg is dus omhoog) en gaan we na een korte wandeling op zoek naar een restaurantje. Het is wel duidelijk dat het stadje vooral van belang is als haven voor de veerboten naar de zuidelijke Hebriden. Het stadje zelf stelt verder weinig voor, maar de ligging is prachtig. Na het eten, brengen we nog een bezoekje aan de bijna kitscherige McCaig’s Tower. Het is een folly, oftewel een opzettelijk bizar en nutteloos kunstig bouwwerk als toevoeging van een landgoed. Een plaatselijke bankier liet het gebouw in 1897 neerzetten. Het uitzicht vanaf dit door opvallend veel Amerikanen bezochte bouwwerk, is overigens wel erg mooi.
Dit is eigenlijk de laatste dag van onze vakantie,aangezien we morgen alweer richting de boot gaan rijden. Ik vind het echt heel erg jammer om weer naar huis te gaan. Natuurlijk mis ik mijn katten en ik kan ook niet wachten om iedereen te gaan vertellen dat we gaan trouwen, maar ik ben helemaal weg van dit land en we gaan zeker nog eens terug.
Ik wil toch eigenlijk nog wel een tussenstop maken, voordat we richting Tranent rijden, om onze auto te parkeren. Gisteren kwam ik bij het restaurant waar we aten een flder tegen van het Nationale Wallace Monument en aangezien dat precies op de route ligt, leek me dat wel wat. William Wallace is eigenlijk de enige van vele Schotse strijders en historische figuren, waarvan ik echt gehoord heb en dat komt uiteraard ook grotendeels door de film Braveheart, met Mel Gibson in de hoofdrol. We besluiten zoals bij alle andere bezienswaardigheden, alleen de buitenkant de bekijken en dat is dit maal geheel gratis. Er gaat een bus naar boven, maar we besluiten te gaan lopen. Ik heb het gevoel 10 kilo te zijn aangekomen (wat waarschijnlijk flink overdreven is), dus kan wel wat beweging gebruiken. Bovendien is mijn conditie ook nog steeds om te huilen, wat pijnlijk duidelijk wordt op de weg naar boven. Ik loop te hijgen als iemand met zware bronchitis, maar we halen het wel hoor. We lopen eerst een stukje door het bos om het uitzichtpunt te bewonderen en hierna dus het monument zelf, wat al van verre te zien is.
Na deze tussenstop, rijden we door naar de plaats van onze laatste B&B, waar we van plan zijn de bus naar Edinburgh te nemen, het lijkt ons geen goed plan om daar met de auto te gaan rijden, wat achteraf erg goed gedacht was. Er gaat op zondag maar 1 bus van Tranent naar Edinburgh en ik heb het idee dat de chauffeurs worden aangenomen om onbeleefdheid en chagrijnig zijn, maar we komen waar we zijn moeten. En Edinburgh is druk! Om heel eerlijk te zijn is ons bezoek aan deze stad door de drukte voor mij ook enigszins tegengevallen. Natuurlijk, de gebouwen zijn prachtig, maar met zoveel mensen is het niet leuk meer. We hebben ook de pech dat we midden in het seizoen van de evenementen zitten,augustus is gekkenhuis in Schotland. The Edinburgh Festival mag dan nog wel iet begonnen zijn, reclame wordt volop gemaakt en ook aan acts op straat ontbreekt het niet. Voor mij is het moeilijk om voor 100% te genieten van wat ik zie, wanneer ik er niet rustig naar kan kijken. Wel gaan we lekker eten bij het Hard Rock Café, waar lief dankzij zijn all excess pas, overal voorrang krijgt, we hoeven dus nergens te wachten. Misschien moeten we deze stad nog maar eens over doen, buiten het toeristische seizoen.
We komen uiteraard te laat aan bij de B&B, maar het is geen probleem, want blijkbaar is het mij toch gelukt een bericht achter te laten op het antwoordapparaat. De gastvrouw van de B&B is volgens ons niet helemaal 100% en de hond heet dan ook Heineken, maar de kamer daarentegen is ontzettend chique. Wel grappig voor de laatste nacht. We gaan nog wat drinken bij de lokale (goedkope) pub en omdat de vakantie (en daarmee mijn ruime eetweek) er bijna op zit, besluit bik ervan te genieten en een Baileys te nemn. Het is erg, maar hierna kan ik niet geheel in een rechte lijn terug lopen, ik ben niets meer gewend. Nog een nachtje in Schotland, ik ga het toch missen.
Helaas, de laatste dag van onze vakantie is aangebroken. We gaan op weg naar de boot en hebben tussendoor nog 1 tussenstop te gaan. Dit is eigenlijk de tussenstop waar ik me van tevoren het meest op verheugd heb: Alnwick Castle. Dit kasteel ligt al in Engeland, dus we moeten eerst de grens over, die wordt gemarkeerd door 2 eetkraampjes: een met een Engelse en een met een Schotse vlag.
