2 zakken aardappels

Jaja, de volgende mijlpaal is eindelijk bereikt: vanmorgen was er precies, tot op de ons, 20 kilo vanaf. Heerlijk, we zijn op de goede weg. Minder dan ik hoopte natuurlijk, maar ik heb last van vrouwelijke ongemakken, die ook het afvallen in de weg zitten. Dat komt dus wel goed.

Komende zondag vertrekken lief en ik richting Schotland, alwaar ik ook in de avond wat maaltijden ga nuttigen. Dat is gewoon praktischer en zeg nou zelf, een beetje genieten op vakantie mag ook wel. Bovendien gaan we als het goed is ook lekker wat wandelingen maken, dus er wordt verbrand. Hopelijk zal het niet al te negatief uitpakken. Na terugkomst beloof ik overigens een mooi verslagje op deze blog van de vakantie. We hebben gisteren de dagen ingepland en we hebben er zo'n zin in!

Nog maar 5 kilo dus, of eigenlijk 7. Nee, wees niet bang, ik blijf mijn streefgewicht niet naar beneden bijstellen, die 2 kilo komen er namelijk weer bij als ik weer normaal ga eten. Nog even de zomer door dus. 20 gone/5 to go

Ik heb niks om aan te trekken ;-)

Het gaat goed, nog steeds. Ik sta er elke keer weer verbaasd van als blijkt dat ik toch weer ben afgevallen na een week. Dus ook deze week weer en de consulent, waar ik gisteren was, was helemaal enthousiast. Iets te enthousiast wat mij betreft. Gisteren nam ik voor 4 weken aan spullen mee, vanwege de vakantie, en ze nam afscheid met de woorden: 'De volgende keer gaan we afbouwen!'. Of ik daar over 4 weken al aan toe ben betwijfel ik, maar we doen ons best. Niet vergeten dat ik in de vakantie ga eten, dus dan zal het niet heel snel gaan.

Maar ok, voor 4 weken aan shakes, porridge en repen mee dus. En iets nieuws, de kant en klaar shakes voor op vakantie, ik ben benieuwd. Lief en ik gaan ons dit jaar naar de overkant begeven, om het mooie Schotland te gaan bewonderen. We hebben er heel veel zin in, maar hopen wel op iets beter (vooral droger) weer dan nu.

Voor dat we op vakantie zouden gaan, wilde ik nog even het huis aanpakken. Er is al een hoop opgeruimd (en een hoop ook niet :-P), maar dit weekend waren de kledingkasten aan de beurt. 6 zakken kleding kunnen de deur uit, waarvan 5 van mij. Meer dan de helft van m'n kleding was echt veel te groot. Mijn broeken (die eigenlijk ook allemaal een maat te groot zijn) heb ik dan zelfs nog gehouden. Die draag ik met riem tot ik klaar ben, anders wordt het te duur. Grappig detail is overigens dat mijn lief (die heel slank is) toch een paar kilo was aangekomen en hierdoor niet alles meer paste. Hij vond het zelf overigens minder grappig, maar niet zeuren, hij is nog steeds een slanke den. Maar mocht hij op dieet willen...ik weet nog wel wat:-P Ik vroeg hem hierna ook om even op de weegschaal te staan en waar ik normaalgesproken altijd wat meer woog dan mijn vriend, zat ik er nu onder, ook een erg fijn gevoel moet ik zeggen! Zo hoort het toch eigenlijk ook een beetje, althans, ik wil het graag.

Ik hoop volgende week de volgende mijlpaal te hebben bereikt: 20 kilo. Ze komen in zicht, we zijn er bijna. Daarna nog heel even. 19,5 gone/5,5 to go

Droomland

Ik waag het er gewoon op, ik schrijf nu toch eindelijk iets over de film Inception. Ik zag deze film reeds een paar weken geleden op de Cinema Expo, maar mocht er niets over publiceren. Maar nu de film komende donderdag in premiere gaat, durf ik het wel aan. Volgens mij had ik al enigzins laten doorschemeren wat ik van de film vond, hier toch nog even kort de synopsis en uiteraard mijn cijfer.

In de nieuwste film van regisseur Christopher Nolan (The Dark Knight) speelt Leonardo DiCaprio de rol van Dom Cobb, een meester op het gebied van ´inception´, het stelen van waardevolle geheimen uit het onderbewustzijn van mensen, tijdens hun dromen. Hij is hierdoor gewild, maar tegelijkertijd heeft dit hem tot een internationale vluchteling gemaakt, wat hem alles kan kosten wat hij ooit lief had. Nu krijgen Cobb en zijn team van specialisten een nieuwe taak aangeboden. Een 'laatste' taak die ervoor kan zorgen dat Cobb zijn oude leven weer terugkrijgt. Deze taak is niet het stelen van een idee, maar het plaatsen van een idee.

In de Metro zegt DiCaprio over deze film: ´Er zijn maar weinig regisseurs die een studio binnenlopen met een plan voor een uit meerdere lagen bestaand surrealistisch drama en vervolgens groen licht en een smak budget krijgen. Ik houd van films die stof tot nadenken geven. Er is weinig zo saai als iemand spelen die precies meent wat hij zegt.´

Die smak geld is goed terug te zien in deze film vol schitterende special effects. Het is goed opletten bij deze film. Toen tijdens het zien van de film korte tijd het geluid wegviel, baalde iedereen dan ook stevig. Je kunt niets missen. Het is typisch zo´n film, die je eigenlijk meerdere keren moet zien. Niet even een ontspannen avondje bioscoop met een no nonsense film dus, je moet je kop er wel bij houden. Maar als dat geen bezwaar voor je is, is deze film geweldig. Misschien niet voor het hele grote publiek, maar mensen die zoals ik genoten hebben van Shutter Island met Leonardo Dicaprio, gaan deze film ook zeker waarderen. Ik ga ´m zeker nog eens bekijken, al is het alleen maar voor de mooie beelden, maar toch ook wel om het echt 100% te snappen. 8.5/10

Kinderfilms

Ja, ik durf er eerlijk voor uit te komen: ik ben groot fan van kinderfilms! Natuurlijk, bijna iedereen houdt van de vele animatiefilms, die tegenwoordig zorgen voor een strijd tussen de makers van Pixar en Dreamworks. Of natuurlijk de ouderwetse tekenfilms van Disney, dat blijven klassiekers. Ja, die vind ik ook allemaal erg leuk, maar niet alleen. Ik hou ook van de 'gewone' kinderfilms, met real life personen zeg maar. Elke zondagochtend zendt Film1 er een paar uit en aangezien mijn biologische klok is afgesteld op mijn wekelijkse wekkertijd (6 uur) en die van mijn vriend duidelijk niet, kijk ik nog wel eens zondagochtend vroeg lekker alleen naar zo'n filmpje. Zo waren daar laatst De Indiaan en Kikkerdril, beide schattige films, bedoeld voor kinderen, maar waar ook volwassenen van kunnen genieten.



Nederland is de laatste jaren lekker op dreef met de kinderfilms. Even een paar voorbeelden van leuke exemplaren:

• Polleke


• Madelief (iets ouder al, maar blijft leuk!)


• Minoes


• Het Paard van Sinterklaas


• Pluk van de Petteflet


• Knetter


• Abeltje


• Kruimeltje


• Pietje Bell

Hiernaast heb je natuurlijk nog de verfilmingen van de boeken van Carry Slee, die ik vroeger verslonden heb. Wel vaak voor iets oudere kids. Dit is maar een hele kleine greep, want er zijn nog veel meer films om uit te kiezen.

En niet alleen Nederland kan er wat van. Zeker in Scandinavie maken ze ook een hoop goede kinderfilms. De klassieker blijft natuurlijk Pippi Langkous, maar ook recenter is een hoop te vinden. Hiervan zijn er vooral een hoop te zien op de zondagochtend en -middag bij Zapp.

Ook het komende half jaar komen er nog wat leuke Nederlandse exemplaren in de bioscoop:

• Foeksia De Miniheks


• Briefgeheim


• Dik Trom

Ik ben heel benieuwd of er nog mensen zijn met leuke tips wat betreft kinderfilms. Ik heb mijn coming out gehad: I love them! Dus mochten er nog meer mensen zijn met deze liefhebberij, ik ben beschikbaar :-)

Elke dag ijs!

Gisteren gebeurde er iets heel raars, ik ben me gewoon vergeten te wegen! Dat gebeurt me echt nooit. Normaalgesproken zou ik het liefst elke dag op de weegschaal gaan staan, maar 1 tip: niet doen! Je gewicht kan echt per dag anders uitvallen (ook naar boven toe), dus houd het bij 1 keer in de week. Zoals normaalgesporken voor mij op de dinsdag, maar nu een dagje later. Ik denk persoonlijk dat dit komt omdat ik nu op een goed gewicht zit en me hier goed bij voel. Op de een of andere manier voel ik ook dat dit een gezond gewicht is en ik niet een paar zakken aardappels teveel meesleep. Enfin, er was weer netjes een kilo af! Het gaat steeds langzamer (wat me niet raar lijkt, aangezien het einde in zicht komt), maar we komen er wel. Ik hoop eind augustus te kunnen gaan beginnen met het afbouwen.

De vorige keer had ik het al over de verveling die erin begon te komen qua variatie en daar heb ik wat aan gedaan. Doordeweeks eet ik nu dus als ontbijt de porridge, in de middag gewoon een reep en 's avonds...een ijsje! Ja echt, ik eet elke dag ijs. Via wat zoeken op internet kwam ik erachter dat je van de shakes heel makkelijk ijs kunt maken, met behulp van een blender en wat ijsblokjes. De blender, die al een tijdje erg zielig in het hoekje van de kast zat, wordt volop gebruikt en de ijsjes zijn veel lekkerder dan de shakes! Helemaal met dit weer natuurlijk :-) Het ziet er niet helemaal zo uit als hier beneden, maar na al die maanden smaakt het prima. Het blijft niet het makkelijkste dieet wat er is, maar met een beetje bikkelen is het goed te doen! Nog maar even. 17,5 gone/7,5 to go

PS. Op de een of andere manier heb ik het gewoon af en toe te druk om een berichtje te plaatsen. Ik heb de afgelopen tijd weer een aantal films bekeken en volgens mij vergeet ik er een paar, maar hierbij alsnog wat cijfers: State of Play 7.5 Monsters VS Aliens 7 Ed Wood 7.5

Oranjekoorts

Eigenlijk gebruik ik mijn blog vooral voor filmrecensies (waarmee ik een beetje achterloop overigens, cijfers komen nog wel) en het verloop van mijn zoveelste dieetpoging. Maar mijn leven bestaat natuurlijk uit nog veel meer dan dat. Ik heb een geweldige vriend, leuk huisje, 2 katten, naast een passie voor film ook nog een grote passie voor (harde) muziek en ik ben een groot voetbalfan! Ik heb tot nu toe nog weinig geschreven over het WK, maar na gisteren kom ik er voor mezelf toch echt niet meer onderuit. We staan in de finale! En niet alleen dat, maar mede dankzij mijn grote favoriet: Giovanni van Bronckhorst. Ik ben een echte Feyenoordsupporter en al fan van Giovanni sinds hij debuteerde in het eerste daar. Ook ben ik al sinds m'n 12e verliefd, maar heb me er op een gegeven moment wel bij neergelegd dat het niks zou worden :-P Nu neemt hij afscheid van het voetbal en ik gun deze zeer sympathieke voetballer gewoon een afscheid met die cup! Kaarten voor de afscheidswedstrijd zijn al besteld, dat ga ik niet droog houden vrees ik.

Ja, want zo emotioneel ben ik wel, ook tijdens het WK. Ik ben nerveus voor elke wedstrijd, maar hoe verder we komen, hoe erger het wordt. Gisteren gingen lief en ik kijken bij onze vrienden van El Greco, een erg leuk Grieks eetcafe een paar straten verderop, dat voor de helft is versierd met blauwe (Griekse) en voor de andere helft met oranje vlaggetjes. Zo'n wedstrijd gaat ongeveer zo: vriendlief is niet zo erg van het voetbal (jawel, ik ben thuis degene die zondag 7 uur met bord op schoot voor de tv zit), maar ik zit al dagen van tevoren te zeuren dat hij lekker moet doorwerken, zodat we op tijd zijn voor het volkslied. Apart details is natuurlijk dat zowel Duitsland als Spanje (de andere halve finalisten) daarin voorkomen, maar ok. Een uur van tevoren kan ik al niet meer stilzitten. Ik ijsbeer door de kamer en moet elke 5 minuten plassen. Een half uur van tevoren teken ik vast de Nederlandse vlaggetjes op m'n wangen. Dan komt lief binnen (lekker vroeg, de schat) en ik draai hem meteen weer met zijn gezicht naar de deur: we gaan! Hierna lopen we alsof ons leven ervan afhangt richting El Greco, ik wil zo weinig mogelijk missen. Ik kies de beste plek en lief moet nog iets eten. 'Iets makkelijks', zeg ik. 'Die jongens in de keuken willen ook kijken.' Gyros dus en het smaakt hem zo te zien prima. Ik bestel een glas water, waar ik vervolgens de hele wedstrijd mee doe, veel te druk met kijken om te drinken (en toch de hele tijd moeten plassen, snappen jullie het?). Ondertussen giert de adrenaline al door m'n lijf. Het volkslied. Het liefst sta ik op om keihard mee te brullen, maar als je de enige bent is dat ook zo wat. Daarom playback ik lekker mee en tel ondertussen hoeveel spelers het meezingen: 8, geen slechte score. De rest is van de zenuwen de tekst vergeten, denk ik dan maar. Het fluitsignaal, ik hups van mijn ene bil op mijn andere en tril zenuwachtig met mijn voet heel en weer. Let op je ademhaling, ik begin al bijna misselijk te worden van de zenuwen. Lief eet ondertussen rustig verder, terwijl ik boven het geluid van de tv uit, dingen naar hem schreeuw als: 'Hij moet niet de hele tijd naar binnen trekken! Verras over rechts!'(leuke quiz, over wie gaat dit) En: 'laat die vent liggen, voetbal is oorlog!' Maar als iemand van Oranje wordt neergehaald: 'Scheids, dat is gewoon een kaart!' Mijn lief knikt beleefd en instemmend en eet rustig verder. Dan valt er een goal: ik schreeuw het uit en sla de tafel bijna doormidden. Wat een schot, en nog wel van Giovanni! Maar na de gelijkmaker komt de rook uit mijn oren: 'Wat een fout! Er is er maar 1 die kan voetballen en op wie je moet letten, en wat doen we?!' Wanneer de rust aanbreekt, storm ik richting toilet, ik moet al sinds de eerste minuut uiteraard, maar ga natuurlijk niet. Lief bestelt zijn derde biertje, ik neem mijn eerste slokje van het glas water. Dan de tweede helft, waarin we 2 maal achter elkaar scoren! Bij de eerste denk ik nog dat het buitenspel is, telt hij echt? Maar na de goal van Robben, gil ik het weer uit. Maar nu niet verslappen. O, als de slotminuten maar niet weer zo spannend worden. En, alsof ze het erom doen! Mijn hart gaat tekeer, mijn ogen staan op standje XTC en mijn handen heb ik gereed om voor mijn gezicht te houden op spannende momenten. Ze maken nog een goal en ik vloek de hele tent bij elkaar, excuses nog daarvoor. Er worden 3 minuten bijgetrokken en al na 1 minuut schreeuw ik tegen de scheids (ja, alsof hij me hoort), dat de wedstrijd wel klaar is. Maar nee, zodra ik denk dat hij affluit, komt er nog een gele kaart en laat hij nog even verder spelen: 'Wel ja, trek er nog 36 minuten bij!' Maar dan hebben we toch echt gewonnen: we staan in de finale!Voor het eerste sinds 32 jaar! Ik heb de andere 2 keren duidelijk niet meegemaakt, maar heb zoveel van mijn ouders gehoord, dat het wel zo voelt. Ik zit nog steeds met die wedstrijd tegen Duitsland :-P Minutenlang zit ik met mijn hoofd in mijn handen naar het beeld te staren: ik kan het niet geloven! We gaan naar Johannesburg! We nemen afscheid (morgen gaat gewoon om 6 uur de wekker) en lopen richting huis. M'n ouders bellen uit Canada, die hebben daar het complete hotel gekgeschreeuwd en gaan nu de stad in om te feesten, het is daar tenslotte nog middag. Dan bel ik mijn broer: 'We staan in de finale!' Alsof hij niet zou hebben gekeken en verbaasd zou hebben gereageerd, maar dat makkt allemaal niet uit. Onderweg schreeuw ik naar elke voorbij komende en luid toeterende auto, fietser en oude mannetjes die hun hond uitlaten. Eenmaal thuis giert de adrenaline als nooit tevoren door m'n lijf: dat wordt een slechte nacht. Ik douche even snel om de schmink weg te wassen en duik m'n bed in. Met de tv nog aan, ik wil nagenieten. Ik wil niet slapen, ik wil alles meekrijgen. Ik wil nog 10x onze goals zien en 100x dezelfde analyse aanhoren en dat ene zinnetje: we staan in de finale! Maar dan vindt lief het echt genoeg geweest, ik moet morgen vroeg op en we gaan slapen. Ok, licht en tv uit en ogen dicht....'Liefje, ik kan echt niet slapen, we staan in de finale!' Maar lief ligt al op 1 oor. Ook maar proberen dan. Gelukkig heb ik voldoende energie en adrenaline om ook de volgende dag nog fit te zijn!

Ja, ik weet het, het is overdreven en ik doe er veel te serieus over, maar ik kan er niets aan doen. En ik wil er niets aan doen. Ik wil wereldkampioen worden! Ik wil wraak! Ik wil het eens in m'n leven meemaken! En het zal niemand verbazen dat ik nu al nerveus ben voor zondag. Eerst vanavond maar even afwachten, wie wordt onze tegenstander? Het maakt mij niet uit, zoalng ze maar met die gouden fufusela, eh, ik bedoel cup naar Nederland terugkeren!

Gezond gewicht

Het is zover. Nee, ik ben nog niet klaar, maar het gaat de goede kant op: ik zit namelijk op een gezond gewicht. Dat wil zeggen, ergens op een BMI tussen de 18 en 25. En ja, iets dichter bij de 25 dan bij de 18, maar toch. Op mijn eigen weegschaal welteverstaan, dat hadden jullie begrepen. De meesten weten wel hoe je je BMI kunt berekenen, maar hier nogmaals: gewicht : lengte in kwadraat.

Gisteren was ik weer bij de consulent. Dit keer inderdaad op maandag, in plaats van dinsdag. Al geraden waarom? No way dat ik natuurlijk de wedstrijd van vanavond ga missen! Maar ze was gelukkig weer tevreden. En ik heb dus die porridge meegekregen. En wat blijkt, die moet in de magnetron, leuk, want die hebben we niet. Maar op m'n werk wel, dus de porridge is een ontbijt. Het smaakt inderdaad een beetje zoals het eruit ziet, maar met een beetje kaneel is het te doen en best even fijn als afwisseling. Want zo langzamerhand begin ik het wel een heel klein beetje zat te worden. Vooral als ik, zoals dit weekend, heerlijk iedereen zie picknicken. Maar ik geef niet op! Ben nu zo dichtbij.

De volgende keer wordt het een grote bestelling, inclusief vakantie, waarin ik 's avonds wel ga eten, het is toch vakantie en wil wel genieten. Toch hoop ik dan zeker niet aan te komen en bij terugkomst zeker het einde in beeld te kunnen zien. Dan kunnen we misschien gaan afbouwen. Maar zover is het nog lang niet: 16,5 gone/8,5 to go