Nieuwe poging

Aan gezien de films van vorige week niet zo'n succes waren, een volgende poging. Over deze week zijn we iets meer tevreden :-) Maar helaas nog niet super.

Eat, Pray, Love: ik had het boek gelezen en vond dat eigenlijk al niet zo goed, maar ok, Javier Bardem speelde in de film, dus dat is dan weer leuk. Bovendien een goede reden om moeders weer eens mee uit te nemen :-) De film was eigenlijk voor mij net zo'n teleurstelling als het boek, wat niet betekent dat het boek goed verfilmd was :-P Voor degene die het verhaal niet kenden, was het nogal van de hak op de tak. Het verhaal in Italie is nog leuk, maar dat geneuzel daarna. Bovendien overtuigen Roberts en Bardem niet als geliefden (en komt hij sowieso te kort langs ;-) en kan ik mijn ogen niet afwenden van de lippen van Roberts, dit moet de schuld van Botox zijn. Aardig om er even uit te zijn, maar jammer. 6

De Helaasheid der Dingen: verfilming van het gelijknamige boek. Gemist op de maandag, maar nu gelukkig op Film1. Gelukkig, want ik de film is zowel pijnlijk en ontroerend als ronduit hilarisch. Wat een parodie lijkt te worden, blijkt een akelig realistisch beeld te worden van een Belgische volksfamilie. Zeer de moeite waard. 8

Win/win: dit weekend nog in de prijzen gevallen. Over het hectische leven van een trader op de beurs en hoe het werk de Belgische Ivan eerst dolgelukkig en later gek maakt, ondanks zijn succes. Boeiend scenario. 7.5

The Queen: typisch, hoe sommige gebeurtenissen je bij blijven. Helaas zijn dit vaak niet de leukste. Over Queen Elizabeth, tentijde van de dood van Diana en de komst van Blair. De beelden van de dood van Diana bezorgen me onverwacht kippenvel, net als het fantastische spel van Helen Mirren. De rol van de Queen mum is een bijzonder grappige bijkomstigheid. 8

Kan door huis heen: beklemmende film, die voor mij niet helemaal uit de verf komt. Goede rol van Lodeizen, maar voor mij is niet alles uit het scenario gehaald. Doet wel z'n werk, maar niet 100%. 7

De prinses en de kikker: weer eens een ouderwetse Disney tekenfilm, na de opkomst van de animatie. Wat een verademing en wat een genot! Zoals je van de klassieke tekenfilms van Disney gewend bent, ontroerend, grappig, muzikaal en prachtig gemaakt. Ik blijf groot fan. 8

The Number 23: enigzins tegenvallende thriller. De paranoia over het cijfer 23 en iets te veel nutteloze seks, maken de film niet geweldig. De wending maakt de film dragelijker, maar het blijft een gevalletje mwah. 6.5

Thank god for Anneke Blok!

Dit was toch wel een beetje het weekend van de teleurstellingen op filmgebied, jammergenoeg. In verschillende opzichten, sommige films vond ik echt niet leuk, anderen wel, maar niet zo goed als ik had verwacht. Maar goed, dat gebeurt wel eens, gelukkig ga ik vanavond nieuwe films halen voor volgend weekend, de herkansing.

The Hurt Locker: hoge verwachtingen uiteraard, immers winnaar van diverse Oscars, waaronder beste film. De film is zeker niet slecht en laat zien hoe uitzichtloos en ronduit klote (lijkt mij) het leven van een Amerikaanse elitesoldaat in Irak is. En toch werkt die oorlog voor sommigen dus ook verslavend. Echter, voor mij was het niet meer dan dit kijkje in de keuken. Interessant zeker, beste film? Avatar maakte toch echt meer indruk en ik weet niet eens meer wie de andere genomineerden waren. 7.5
My Blueberry Nights: acteerdebuut van Norah Jones. Zij speelt Elizabeth, die vriendschap sluit met een cafe-uitbater in New York, gespeeld door Jude Law. Door liefdesverdriet vertrekt ze voor een roadtrip (althans, je ziet maar 2 verschillende plekken), waar ze de ellende van anderen leert kennen. Roadtrip zonder mooie beelden, zonder veel gevoel, deed mij erg weinig. 4.5

Un Conte de Noel: deze film werd beschreven in het boek waar ik het laatst over had, over films en eten. Die wilde ik dus erg graag zien! De film gaat over de familie Vuillard, die voor het eerst sinds jaren met kerst bijeenkomt, omdat mevrouw Vuillard ziek is. De verhoudingen in de familie liggen gevoelig en moeilijk. Voor mij is de film echter niet meer dan een uitgerekte familiesoap. 6.5

Happy-Go-Lucky: goede verhalen over gehoord, dus positief aan begonnen, wel zin hebbende in een echte feel good movie. Maar....vreselijk! De film gaat over Poppy, een schooljuf die in alles het positieve ziet. Degene die deze film wel zonder knarsende tanden en samengeknepen billen konden uitzitten, hadden blijkbaar geen problemen met de hoofdrolspeelster. De overdreven vrolijke en kinderlijke Poppy is voor mij echter niet uit te staan! Wonder boven wonder uit kunnen zitten. Het wordt beter, maar niet al te best. 3.5

Paranormal Activity: een jong stel volgt hun leven dag en nacht met een camera, omdat zij wordt achtervolgt door een demoon. Een film, die je in de bioscoop moet zien, willen de schrikmomenten echt overkomen. Ik hou wel van het gegeven, alsof de acteurs zelf filmen. Niet erg eng, toch benieuwd naar het vervolg dat vanaf donderdag in de bioscoop draait. 6.5

Alles stroomt: vanwege de vakantie geen special, dan maar thuis samen met broerlief film kijken. Toevallig een film, die wij eens in de special hadden gemist. De titel doet vermoeden dat de film geweldig was, dat viel reuze mee. Het verhaal over moeder en zoon, die na zijn slagen uit elkaar groeien is pijnlijk, maar ook niet bijzonder neergezet. Ook het einde was voor mij niet bevredigend, of juist iets te. Ik hou alleen wel ontzettend van Anneke Blok, wat kan zij acteren. Terecht eregast op het afgelopen NFF! 7

Jullie nog suggesties voor een beter filmweekend?

CineKid

Ik geloof dat ik het een beetje druk heb (vooral ook met leuke dingen), gezien het aantal blogs deze week. Sowieso is het druk, nu ik alleen op m'n werk zit. Fijn he, die kwaaltjes die de herfst met zich meebrengt. Maar ook letterlijk elke avond is bezet.

Gelukkig hoef ik pas over 4 weken terug naar de consulent. Ik ben klaar, ze is trots en ik mag het nu helemaal zelf gaan doen, alleen over 4 weken dus even kijken of dat ook gelukt is :-)

Gisteren mocht ik naar de premiere van CineKid, het kinderfilmfestival, in Tuschinski Amsterdam. Toen ik aankwam kon ik aansluiten achter een rij vol zenuwachtige kinderen, maar al snel konden we naar binnen, waar ik een plekje in de loge bemachtigde, lekker rustig! Na een kort gesprekje met de wethouder, schrijver van het boek Briefgeheim (Jan Terlouw), de openingsfilm, en een toespraak van de directrice van het festival, kon de openingsfilm beginnen,
Briefgeheim: Ik kan me niet herinneren het boek te hebben gelezen, maar was redelijk onder de indruk van de verfilming van een ander boek van Jan Terlouw, Oorlogswinter. In deze film belandt de 11-jarige Eva samen met haar 2 vrienden in een spannend, misdadig verhaal. De film was helaas minder 'volwassen' dan verwacht. Alhoewel er veel kleine kinderen in de zaal zaten, voor wie de film eigenlijk te eng was. Echter, geen niveau Oorlogswinter of Carry Slee. Spannende film, wel redelijk voorspelbaar, maar daar moet je enigzins doorheen kijken, de film is immers bedoeld voor kinderen (hoogste klassen basisschool). Niet slecht, maar haalt het niet bij Terlouws vorige boekverfilming: 7
Na het gebruikelijke rondje cast (met o.a. Daan Schuurmans) op het podium en de bedankjes, snel een weg naar buiten banen, tussen alle hysterische kinderen door, die veel te lang hun mond hebben moeten houden en allemaal heel graag kinderchampagne, spekkies en een handtekening van de hoofdrolspelers willen. Toch een heel ander soort premiere, zo'n kinderfilm.

Fillumpies

Inderdaad, ik heb weer een paar films gekeken. Dat hadden er eigenlijk wat meer moeten zijn, maar ik had weer een snuggere actie. Ik ben sinds kort lid van de bibliotheek en kwam tegelijk op het idee om via het AD wat boeken goedkoop aan te schaffen. Ik ben nu dus een driftige lezer in de bus, maar wilde ook nog wel even gebruik maken van m´n abonnement op de bibliotheek. De bibliotheek, die ook dvd´s uitleent. Ik dus zaterdag enthousiast een aantal films uitgezocht, bleek de bieb toch niet meer zo ouderwets als ik gewend was tijdens mijn basisschoolabonnement. Er komt geen medewerker aan te pas, scannen van de producten doe je zelf en dus blijkbaar ook het ontgrendelen van de doosjes, wat ik niet helemaal doorhad. Geen films van de bieb dus die zondag, maar gelukkig is lief maandag even langsgegaan en kan ik ze de komende tijd vol enthousiasme gaan bekijken. Die films dus later, heb natuurlijk wel wat op tv bekeken en er was weer een special.

Terug naar de kust: naar het gelijknamige boek van Saskia Noort. Thriller waarin Maria, gespeeld door Linda de Mol, wordt achtervolgd en bedreigd. Uiteindelijk begint ze zelfs aan zichzelf te twijfelen. Redelijk spannende film, wat duidelijk komt door het verhaal (boek dus). Wel redelijk voorspelbaar. Ik was blij verrast door het acteren van Linda de Mol, waar ik weinig verwachtingen van had. 7

De kleine blonde dood: het kon niet uitblijven dat deze film op tv zou komen, na het overlijden van Antonie Kamerling. Omdat ik de film nog niet had gezien, toch maar gekeken. Kamerling valt niet tegen als dichter met dito imago, Loes Wouterson echter wel. Wat acteert die slecht! Hierdoor werd de film voor mij danig verpest. Op sommige punten wel aangrijpend. 6.5

Viola di mare: waarom kunnen sommige mensen hun mond niet houden tijdens een film? Ons wederom zitten ergeren, maar de film maakte veel goed. Twee vrouwen worden verliefd in het 19e eeuwse Italie. Een onmogelijke relatie, waarvoor moeilijke offers worden gebracht. Aangrijpend en prachtig, mede door de hoofdrolspeelster. 8

Perzik

Toen mijn broer naar de middelbare school ging (en ik dus nog op de basisschool zat) begon onze rock/metal transformatie. M'n broer leerde op zijn nieuwe school wat nieuwe bands kennen en stak mij al gauw aan. Uiteraard waren we een makkelijke prooi, we hadden beide gitaarles en kregen vanuit huis ook al de rocksound mee van onder andere Bruce Springsteen en The Who. We gingen wel ieder een wat eigen kant op, ik iets extremer qua stijl (zowel qua muziek als uiterlijk), maar toch waren en zijn er een hoop bands die wij beide kunnen waarderen. Heel leuk en handig, zodat je elkaars cd's kunt lenen (en daarover weer ruzie kunt maken als echte pubers :-P) en samen naar concerten kunt gaan. Twee bands die vooral in het begin van onze muziekontwikkeling een rol speelden, waren Green Lizard en Krezip. Wat zou het toch tof zijn om op die leeftijd al op een festival als Pinkpop te mogen staan! Inmiddels zijn we al heel wat jaren verder en zijn beide bands uit elkaar gevallen. Maar ook verdergegaan met hun (muzikale) leven, net als wij. Zangeres Jacqueline Govaert is solo gegaan en heeft net haar eerste cd uit en een aantal bandleden van Krezip en Green Lizard, vormt tegenwoordig de band The Phoenix Explosion. Om nog even terug te gaan naar die tijd, uit nieuwsgierigheid en omdat een avondje uit met broerlief gewoon heel gezellig is, gaf ik mijn broer voor zijn verjaardag 2 kaartjes cadeau voor beide concerten. En die waren de afgelopen 2 weken.

Allereerst The Phoenix Explosion in 013 Tilburg. En dan bedoel ik niet de grote zaal, maar de zogenoemde Bat Cave, een klein zaaltje/kroegje ernaast. Dit was het allereerste optreden van de band, die dus weer helemaal bij 0 is begonnen. En dit was te merken, in positieve zin! Ze hadden zoveel lol in het optreden en zin als een stel jonge honden. De muziek lijkt erg op die van Green Lizard, lekkere stevige rock. De jongens hadden pas 10 nummers en nog geen cd, maar zullen volgend festivalseizoen, vast het land door gaan reizen. Zin in een beetje stevig rocken? Ga dit dan zeker zien.

Dan Jacqueline, die toch wat meer naam heeft (ze was het gezicht van de band Krezip) en gewoon in Tivoli stond. Inclusief een enorme toeter (buik dus = zwanger), dit was dan ook haar laatste optreden van het tourtje om haar cd te promoten. Een ook hier hebben we genoten! Voorprogramma Bram de Hont (13 in een dozijn singer/songwriter) waren we snel vergeten, zeker toen Jacqueline opkwam, met haar dijk van een stem en dito band. Wat kan dat wijf zingen! Ik vind haar sowieso een inemende persoonlijkheid, grappig en stoer. Slechts een nummer kende ik van haar nieuwe cd en daar was ik nou niet zo laaiend enthousiast over, maar gelukkig, de rest klonk wel helemaal Jacqueline, Krezip, maar dan volwassen. Heerlijk dansbaar, afgewisseld met wat kleinere liedjes en stuk voor stuk geweldig gezongen. En zelfs ik als grote kindervriend ;-) had respect voor de manier waarop ze hoogzwanger op dat podium stond te springen. Naast de nummers van haar nieuwe cd, werd jaren '60 klassieker Happy Together nog ten gehore gebracht en als toegift verrasten Jacqueline en de mannen het publiek met een nummer uit de jaren '70: Sugar Me. Toch pasten deze nummers helemaal in de avond.

Conclusie: ook bands worden volwassen. Naast The Phoenix Explosion verwacht ik na de bevalling (of de Big Bang, zoals ze het zelf noemt) ook Jacqueline weer op allerlei podia en festivals. De sound van beide bands klinkt als vanouds, maar een stuk volwassener, ze zijn gegroeid als muzikanten. Beide een aanrader en twee leuke avonden rijker met mijn broer!

Folkiefolk

Ik heb een nieuwe band ontdekt. Althans, ik heb ´m voor mezelf ontdekt. Ze stonden al op Lowlands en in een uitverkochte HMH, dus ik ben niet echt hun ontdekker. Maar nu ben ook ik overstag gegaan. Op ons kantoor staat de radio op 538, zeker niet mijn keuze, maar het is dan ook niet mijn radio. Echter, de heen- en terugreis in de bus luister ik op mijn telefoon naar 3FM. En ook daar wordt deze band grijsgedraaid en hoorde ik hun muziek voor het eerst. Het is geen metal, integendeel, deze Britse indieband heeft vooral invloeden uit de folk, country en blues. Een band dus waar je je ouders mee naartoe kunt nemen. Sterker nog, ik denk dat m'n ouders het nog erg leuk zouden vinden ook. Helaas, toen ik ze eenmaal ontdekte was het concert al uitverkocht, maar ze komen vast nog een keer, opletten dus!

Laat ik ook eens vertellen over welke band het gaat. Jullie hebben er vast allemaal al van gehoord: Mumford & Sons. Toen ik dit weekend terugkwam uit Barcelona (daarover later meer) lag de bestelde cd van de Londenaren op me te wachten en ik ben er helemaal blij mee. Wel heb ik vernomen dat er nogal een religieuze ondertoon in de teksten zit, maar die boeien me niet, het gaat me om de muziek. En die muziek wil ik draaien op vol volume! Leve de banjo! Mumford & Sons - Sigh No More: 8

Mochten er nog mensen zijn die zich afvragen hoe het met mijn dieet gaat, dan kan ik jullie geruststellen. Na de 3 weken afbouw, ben ik nog niet aangekomen. Hoewel ik wel na elke maaltijd dat gevoel heb, het blijft nog een beetje vreemd om te eten. Vanaf vandaag is de opbouw begonnen en begint ook het onvermijdelijke aankomen. Ik ben heel benieuwd waar het gaat stoppen, hopelijk na een kilo of 2, niet meer, maar we zullen zien. Het wordt me wel moeilijk gemaakt door alle etentjes tussendoor, wat ik ook zelf afspreek natuurlijk en ook wel erg gezellig vind. Of zo'n weekendje weg tussendoor.

Want inderdaad, ik was een weekend met vriendlief naar Barcelona. Ik mag wel zeggen dat we beide hard werken en een erg druk leven leiden, dus zo af en toe hebben we zo'n weekendje wel nodig. We houden erg van cultuur en stedentrips, heerlijk even helemaal weg en genieten. In Barcelona was het heerlijk weer, zo'n 26 graden. We hebben genoten en ik ben bij een van de mooiste musea geweest, die ikzelf ooit bezocht heb: Museu Nacional d'Art de Catalunya. Toch heeft de stad mijn torenhoge verwachtingen niet helemaal waargemaakt. Ik ben en blijf geen groot fan van de Spanjaarden. Ook werden we overspoeld met bedelende zigeuners en rotzooiverkopende Pakistanen. De wijk waar wij sliepen (Barri Gotic) was prachtig, maar verder is alles vrij nieuw en soms zelfs bijna kitch. En eigenlijk een slechte reden in deze stad, maar toch: ik ben geen groot fan van Gaudi. Al weet je van tevoren natuurlijk dat in deze stad veel van de kunstenaar te vinden is. Toch hebben we een heerlijk weekend gehad hoor, met kunst van Picasso, Dali, veel zon en lekker eten. Geen Spaans eten helaas, want paella en tapas zijn niet heel gezond en ook nergens staat op de kaart wat er bij vlees of vis wordt geserveerd. Behalve bij het Hard Rock Cafe, onze vaste dinerplek voor minimaal 1 (dit maal 3) keer gezellig eten tijdens zo'n stedentrip. Toch staat, alles bij elkaar genomen, de stad niet in de top van mijn favoriete steden, die ik tot nu toe heb bezocht. Mochten de foto's op de computer staan, dan zal ik kijken of ik wat kan plaatsen!