Tako en Sandra lijken het perfecte stel. Maar ze delen vooral oppervlakkigheden en materieel geluk. De inrichting van hun huis, weerspiegelt hun passieloze relatie. Ze werken allebei hard - Sandra op een uitzendbureau en Tako in de fietsenzaak - maar communiceren nauwelijks met elkaar. De problemen verergeren als Sandra zwanger wordt. De familie is in de wolken, maar Tako en Sandra leiden steeds meer een eigen leven. Als blijkt dat Sandra een eetstoornis heeft, die ze tot dat moment voor de buitenwereld geheim heeft weten te houden, wordt hun relatie op scherp gezet. Tako wordt steeds wanhopiger en neemt, om hun ongeboren kind te beschermen, uiteindelijk een drastisch besluit.
Ik weet gewoon nog steeds niet zo goed wat ik van deze film moet vinden. In tegenstelling tot mijn medekijkers, vond ik de manier van filmen juist erg fijn en verfrissend om naar te kijken. Je valt in het leven van het stel en kijkt letterlijk over hun schouder mee. De film leek voor mij op dat moment ook veel potentie te hebben. De gebeurtenissen in het laatste half uur van de film, maken het echter te dramatisch en ongeloofwaardig, wat voor mij een hoop afdoet aan wat de film had kunnen zijn. De burgerlijkheid van de twee is gewoon lachwekkend in het begin (wat me ook de bedoeling lijkt) en wanneer hun leven toch niet zo perfect blijkt te zijn, lijkt dit het begin van een zeer geslaagde film. En toch was dat het voor mij niet. Jammer. Ik deel dus niet geheel alle lovende recensies die de film heeft gekregen. Zo blijkt maar weer hoe ieder z'n eigen smaak heeft. 6.5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten