Lazy Movie Sunday

O, how I love thee Film 1. Veel goede (en ook wel minder goede) en recente films zonder reclame, verdeeld over 5 zenders en iedere maand nieuwe premieres. Heerlijk vind ik het, zondag op de bank met m'n snoozie (de fleecedeken met mouwen) en de hele dag film kijken.

Lazy sunday afternoon, I got no mind to worry

He's just not that into you

Wat is nou een typische vrouwenfilm? Nou, dit is er een. Tel op: onzekere vrouwen, lompe mannen, veel gesnotter en uiteindelijk komt alles goed. O pardon, nu heb ik het einde van de film verklapt...

In He's just not that into you komen verschillende verhaallijnen bij elkaar via werk, familie en vrienden. Hysterische Gigi vraagt zich af waarom mannen haar altijd zeggen dat ze zullen bellen, maar dit nooit doen. (misschien zijn ze doodsbang voor haar claimerige en irritante gedrag) Janine vertrouwt haar man niet en denkt dat hij vreemd gaat, maar erger nog rookt! Dozige Anna is degene die vreemdgaat met haar man. Beth wil trouwen en anders niet en Mary wil gewoon een man. Misschien een tip voor haar om zich niet louter te mengen in de gay scene. They're just not that into you.

Films met verschillende verhaallijnen, die allemaal over liefde gaan, kunnen best leuk zijn. Denk aan Love Actually en Alles is Liefde. En ook die films zaten stampvol met veel te veel bekende acteurs. Ze waren alleen niet zo zeikerig als deze. Je krijgt als vrouw spontaan medelijden met mannen en begrijpt ineens heel goed waarom ze niets van zich laten horen. Terwijl het, denk ik zomaar, de bedoeling is dat wij vrouwen ten stijde komen: girlpower! Of in ieder geval zelfverzekerder uit de film komen. Mmm, niet helemaal gelukt dus. 5/10

The Pixar Story

Geen speelfilm, maar een documentaire. The Pixar Story vertelt het verhaal van, hoe verassend, Pixar. Van de oprichting ervan en de eerste animatiefilmpjes, tot de meningsverschillen met Disney en de enorme successen die zij hebben geboekt met films als, Toy Story, Finding Nemo, The Incredibles en Cars.

De documentaire is zeker interessant. Echter alleen voor mensen die geinteresseerd zijn in animatie of de wereld van de filmbusiness. De docu bestaat uit interviews met betrokkenen, die chronologisch het verhaal van de zeer succesvolle studio's vormen. Weinig spannende feitjes, gewoon leuk om te weten. 7/10

Entre les Murs

Is het een speelfilm of documentaire? Entre les Murs lijkt verdacht veel op reality, maar is toch echt fictie. En bovendien winnaar van een Gouden Palm.

François geeft les in een van de probleemwijken van Parijs. De film volgt hem een schooljaar lang, samen met een klas vol probleemkinderen. De een is illegaal, de ander komt net uit de bak en vrijwel allemaal hebben zij problemen met leren en met hun gedrag. François doet het vaak goed en weet de kinderen daadwerkelijk dingen bij te brengen, maar in sommige omstandigheden is er gewoon sprake van overmacht en kan hij zich ook niet altijd beheersen.

Wat, vind ik, zo goed is aan de film, is dat het puur de klas toont. Geen thuissituaties, niet van de leraar en niet van de leerlingen. Je weet niet meer van ze dan François zelf. Hierdoor wordt zo duidelijk waar hij als leraar mee te maken heeft. Natuurlijk is er vaak een reden voor het gedrag van mensen, maar hij merkt alleen de gevolgen hiervan. De machteloosheid wordt pijnlijk duidelijk. Niet geschikt als promotiefilmpje voor de Pabo, maar zeker geslaagd. 8/10

The Boy in the Striped Pyjamas

Save the best for the last, zullen we maar zeggen. Wat meteen duidelijk maakt hoe onder de indruk ik ben van deze film. En dat komt vooral door het einde, wat ik natuurlijk niet ga verklappen, zo'n trut ben ik nou ook weer niet.

Het idee voor de film, of eigenlijk voor het boek waar de film op gebaseerd is, is natuurlijk al indrukwekkend op zich. De vader van de 8-jarige Bruno heeft een hoge functie in het Duitse leger, ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Samen met zijn gezin verhuist hij naar een afgelegen plek, vlakbij een concentratiekamp. In eerste instantie denkt Bruno dat het kamp een boerderij is en vindt het maar raar dat iedereen daar in pyjama loopt. Hij is nieuwsgierig naar de plek en ontmoet Shmuel, die aan de andere kant van het prikkeldraad woont. Ze worden vrienden en langzamerhand komt Bruno erachter wat zich werkelijk afspeelt op die boerderij.

De onschuld van het zoontje van de Nazi is zo mooi en het verhaal zo simpel, maar zo goed. Van de oorlog zelf maak je als kijker eigenlijk weinig mee, van de verwardheid en twijfels van Bruno deste meer. Met de kennis die je als kijker hebt van de oorlog, wordt het verhaal deste pijnlijker. En dan dat einde...8.5/10