Het begon eigenlijk veelbelovend, de film kreeg op imdb, met meer dan duizend stemmen, een 7.9! Dan is het toch meestal wel een goede film, zou je zo zeggen. Ik weet dat smaak een grote invoed heeft op je mening over een film, maar dit was 'not my cup of tea'.
Anders dan de titel misschien doet vermoeden, gaat de film niet over rookwaren. Jim Carrey speelt in deze film meesteroplichter Steven Russell. Steven is getrouwd, heeft een kind, speelt orgel in de kerk en is gay. Wanneer hij in de gevangenis belandt, wordt hij verliefd op celgenoot Phillip Morris, gespeeld door Ewan McGregor. Phillip komt eerder vrij dan Steven, die hierop verschillende pogingen doet te ontsnappen, om zo bij Phillip te kunnen zijn. Hoewel het verhaal op zich al ongeloofwaardig klinkt, is het toch echt waargebeurd. Al heb ik zo het vermoeden dat een en ander een klein beetje is aangedikt. Maar goed, het verhaal zou een geweldige film kunnen opleveren, ware het niet dat er volgens mij een grote fout is gemaakt, de mix tussen drama en komedie.
We kennen Jim Carrey natuurlijk vooral van zijn komische rollen en zijn flexibele gezicht. Dit is ook juist wat in zijn nadeel werkt in deze film. Het lukt gewoon niet om mee te leven met de personages en het is ook niet altijd duidelijk wanneer er nou juist wel of niet gelachen moet worden. Misschien is het daarom dat de regisseur gedacht heeft dat er wat banale homograppen in de film moesten. Of het typisch Amerikaans is weet ik niet, maar volgens mij moeten we niet gaan denken dat homo's overal piemels zien en alleen maar naar opera luisteren. Bovendien bekruipt mij nog steeds het gevoel dat homoseksualitiet als taboe in beeld moet worden gebracht; wel zoenen, maar dan zo in de schaduw dat we het eigenlijk niet goed kunnen zien.
Het had zo mooi kunnen zijn, maar voor mij bleek 'I Love You Phillip Morris' een grote tegenvaller en de bevestiging dat homoseksualiteit in de VS nog verre van geaccepteerd is. Al had ik daar misschien deze film niet voor nodig. 4/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten