maandag 3 mei 2010

Blue eyes, ofwel Clint Eastwood. Need I say more? Sommige acteurs zijn het kijken van een film eigenlijk al waard. En sommige acteurs blijven ook geweldig, hoe oud ze ook zijn (Clint Eastwood wordt eind deze maand 80!). En sommige acteurs worden naast succesvol acteur ook nog een succesvol regisseur (hij won al tweemaal een Oscar voor beste regie). Eigenlijk ben ik voor het eerst met Eastwood in aanraking gekomen door Metallica. The Good, the Bad and the Ugly is namelijk de favoriete film van zanger James Hetfield en de soundtrack wordt vaak gebruikt als intro van de concerten van Metallica. En als je die film hebt gezien, moet je toch wel fan zijn. Maar het oude baasje doet het nog steeds hoor, zowel als acteur als regisseur, welke rollen hij beide op zich nam voor de film Gran Torino.


Clint Eastwood speelt Walt Kowalski, oorlogsveteraan (Korea) en oud fabriekswerker (Ford) die net zijn vrouw heeft verloren en geen goed contact heeft met zijn zoons. Walt is een chauvinist. Ooit was zijn buurt nog een goede buurt, maar nu wonen er voornamelijk Aziatische Hmong-immigranten om hem heen. En daar moet Walt helemaal niks van hebben. Door zijn ervaringen in de oorlog in Korea heeft hij een hekel aan Aziaten, maar eigenlijk aan zo'n beetje alle culturen. Hij wil het liefst met rust gelaten worden, door iedereen. Totdat op een nacht zijn prachtige auto, een Gran Torino, bijna wordt gestolen. De dader is zijn buurjongetje, die onder druk wordt gezet door de lokale Hmongbende. Dit zet een serie gebeurtenissen in gang die het leven van Walt en zijn buren voorgoed zal veranderen.

Allereerst is de film verbazingwekkend grappig en heeft het ook een aantal feel good momenten. Verrassend leuk, maar helaas doet dit tegelijktijd ook iets af aan de kwaliteit van de film. De dreigende situatie van de straatbendes komt maar moeilijk over, tot het moment dat buurmeisje Sue slachtoffer wordt. Dit verschil is duidelijk wanneer ik een vergelijking maak met Harry Brown, waarbij deze dreigende situatie veel duidelijker was. Ook zit er nogal een moraal in de film. Natuurlijk is het zo dat vooroordelen uit onbegrip en onwetendheid voortkomen, maar het ligt er iets te dik bovenop. Maar goed, het blijft een Amerikaanse film uit Hollywood natuurlijk. De film is zeker boeiend en heeft zeer sterke stukken. Toch bekruipt mij het gevoel dat er meer in had gezeten. 7.5/10

Geen opmerkingen:

Een reactie posten