Winter in Wartime

De ultieme test, althans voor mijzelf. Ik was hevig teleurgesteld toen ik hoorde dat Oorlogswinter niet genomineerd was voor een Oscar. Ik zag mezelf al helemaal zitten, 's nachts voor de buis, in spanning. Maar de shortlist was voor deze film de eindstreep. Ook een nette prestatie overigens. Afgelopen maandag was ik zwaar onder de indruk van Das Weisse Band, die wel een plekje bij de laatste 5 wist te bemachtigen. Dus toen Oorlogswinter op Film1 kwam, moest ik die natuurlijk zien. Eigenlijk moet je dit soort films niet vergelijken, maar omdat ze beide in de race waren voor de Oscar (die overigens ook niet gewonnen werd door Das Weisse band), was ik toch wel benieuwd. Waarom zij wel en wij niet?

De film Oorlogswinter is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jan Terlouw. Het verhaal speelt zich af in een dorp op de Veluwe, in de hongerwinter van 1944. Michiel is de zoon van de burgemeester. Terwijl zijn vader wanhopig neutraal probeert te blijven in de oorlog en van mening is dat je de Duitsers maar beter te vriend kunt houden, wordt Michiel juist sterk aangetrokken tot het verzet. Wanneer zijn buurjongen hem, voor hij een verzetsdaad pleegt waarvan hij niet terugkeert, een brief toevertrouwt, wordt Michiel betrokken bij de bescherming van een Engelse soldaat.

Leuk detail is dat sommige scenes van de film zijn opgenomen in Woudrichem, aan de overkant van de rivier dus. De film trok bijna een miljoen mensen naar de Nederlandse bioscopen en Martijn Lakemeier won een Gouden Kalf voor zijn rol. Hiermee was hij in een klap de jongste winnaar van deze prijs ooit. Hij was 14 toen hij de rol speelde.

Ik was eigenlijk blij verrast door de film. In het begin kreeg ik de indruk inderdaad naar de verfilming van een spannend jongensboek te kijken, maar de film is meer dan dat. Het verhaal is natuurlijk mooi, het laat zien hoe levens ook verder gingen tijdens deze oorlog, maar ook hoe ze soms in een klap ontwricht werden. Ik was nogal sceptisch over het Gouden Kalf voor deze, met alle respect, puber, maar ook daar heb ik terug moeten krabbelen. Lakemeijer speelt de rol gewoon erg sterk en het valt zeker niet op dat hij eigenlijk een beginnend acteur is. Uiteraard zijn er ook wel kleine minpuntjes, zo kan ik het niet laten te gniffelen, wanneer er een Duitse soldaat verschijnt, die wordt gespeeld door een acteur uit de soap Goede Tijden Slechte Tijden. Weinig overtuigend foutje dus. Ondanks mijn optimisme, zie ik toch in waarom zij wel en wij niet. Beide verhalen waren mooi, al is het verhaal van Oorlogswinter al min of meer bekend, door alle andere films over de Tweede Wereldoorlog. Verder is er geen vergelijk op cinematografisch gebied te maken. Het is gewoon een goede film met een talentvol acteur in de hoofdrol. Een mooi verhaal, maar niet indrukwekkend. Ik ben nu wel erg benieuwd naar de uiteindelijke winnaar van de Oscar: El secreto de sus ojos. 8/10