dinsdag 30 maart 2010

Wit Lint

Niet de verwarren met Wit Licht alstublieft. Ik heb het over Das Weisse Band. Deze film is vrij bekend, ook al is het geen Hollywoodproductie. De film werd o.a. genomineerd voor een Oscar en was volgens velen de gedoodverfde winnaar. Deze prijs ging echter aan de film voorbij, maar hij won wel de Golden Globe voor beste niet-Engelstalige film en de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes 2009. De zaal zat, zoals verwacht, dan ook vrij vol en zelfs de lieve vriendjes van Sodomy & Lust gingen mee, inclusief lief. Ik had verschillende verhalen gehoord over de film, mooi en indrukwekkend, maar volgens sommigen ook dodelijk saai.



De film speelt zich af net voor de Eerste Wereldoorlog. De film draait vooral om 4 families, die van de dokter, de dominee, de rentmeester en de baron en wordt verteld door de dorpsonderwijzer. In een rustig Duits dorpje, gebeuren een aantal schokkende dingen. Zo wordt er een kabel gespannen, waardoor de dokter van zijn paard valt en vliegt er een schuur in de fik. De grote vraag tijdens de gehele film is: wie is de dader?

Behalve dit verhaal laat de fim ook erg goed het leven van die tijd zien. Vrouwen en kinderen werden strak gehouden en waren gedwongen te luisteren naar de vader des huizes. Gebeurde dit niet naar zijn maatstaven, dan zwaaide er wat. Het leven was erg geisoleerd en beklemmend. Iedereen kent iedereen en werd dan ook aardig in de gaten gehouden. Een beetje zoals in De Noorderlingen, maar dan zonder enige vorm van sarcasme. Met de film wilde regisseur Michael Haneke een statement maken. Het is voor hem belangrijk dat de film een voorbeeld is wat niet alleen op Duitsland betrekking heeft. Hij wilde duidelijk maken dat alle vormen van terrorisme dezelfde oorsprong hebben. De generatie kinderen die nu gevolgd worden, staat later ten slotte deels aan de bron van het fascisme in Duitsland (deze in ieder geval wel).

Ok, en wat vond ik nou van de film? Ik vond 'm prachtig. En dan heb ik het in eerste instantie niet over het verhaal, maar over de manier waarop gefilmd is. De film is in zwart-wit, om de historiciteit extra te benadrukken. Dat er voor zwart-wit is gekozen, is een prima zet geweest. Cinematografisch (ik zal verder niet teveel moeilijke termen gebruiken, heb tenslotte slechts 1 vak van TFT gevolgd) is de film geweldig. De posities waarin de camera zich bevindt, ten opzichte van de gebeurtenissen, het is allemaal nagenoeg perfect. Bovendien vond ik het verhaal in zijn geheel niet saai. Schitterende en letterlijk adembenemende film, als je ook kunt genieten van filmtechnische aspecten en niet alleen voor veel actie en knappe acteurs komt. 9/10

Geen opmerkingen:

Een reactie posten