La Douce France

Het is gelukt, ik heb mijn lief zover gekregen om samen met mij een Franse film te kijken. Nu moet ik er eerlijk bij zeggen, dat ik vantevoren niet heb gezegd dat het om een Franse film ging, ik heb alleen de synopsis voorgelezen. En inderdaad, toen de film begon was het heel even: 'O, het is een Franse film?!' Maar hij is netjes blijven zitten hoor. Lief houdt toch het liefst van Engelstalige films en de Franse taal wekt sowieso wat aversie op, bij ons allebei trouwens. Maar eerlijk is eerlijk, er komen ook een hoop goede films uit Frankrijk.

Ne Le Dis à Personne is de film waar het om gaat. De titel betekent zoveel als: vertel het aan niemand en het is zowaar een verfilming van een Amerikaanse thriller: Tell No One van Harlan Coben. Margot, de vrouw van dokter Alexandre Beck, wordt genadeloos vermoord door een seriemoordenaar. Acht jaar later, wanneer Beck zijn leven weer aardig op de rails heeft gekregen, begint hij mysterieuze mails over Margot te ontvangen. Bovendien worden er twee lichamen gevonden op de moordplek en Beck komt bovenaan de lijst van verdachten te staan. Vanaf dan stapelen de vragen zich op en wordt het verhaal steeds ingewikkelder.

Regisseur Canet won met deze film onder andere de César voor beste regisseur. De film is zeker spannend en halverwege snap je er echt helemaal niets meer van. De acteerprestaties zijn goed, al springt niemand er bovenuit en ook de actiescenes zijn goed spannend. Persoonlijk vind ik de filmmuziek iets minder goed gekozen en er nogal dik bovenop gelegd. Maar ok, dat zijn details. Het is natuurlijk geen Millennium, daar werden uitzonderlijk goede acteerpreataties geleverd en waren de karakters interessanter, evenals het verhaal. Maar toch zeker een goede thriller. 7.5/10