Broederliefde

'Het origineel was beter', dat is het eerste wat ik hoor van mensen die beide versies van de film gezien hebben. Brothers is een remake van de Deense film Brødre. Maar deze Deense versie heb ik niet gezien, dus voor mij was Brothers geheel nieuw.

Brothers gaar over de broers (hoe verrassend) Sam en Tommy. Sam heeft het goed voor elkaar. Hij heeft een baan als beroepsmilitair, is getrouwd met zijn jeugdliefde en samen hebben zij 2 prachtige dochters, wat een plaatje. Tommy is een klein beetje het zwarte schaap van de familie, vooral bij zijn vader. Hij komt net uit de gevangenis en weet eigenlijk niet zo goed wat hij met zijn leven wil. Dan wordt Sam op missie naar Afghanistan gestuurd. Niet veel later krijgt zijn vrouw Grace het bericht dat Sam vermist is en men weinig hoop heeft op zijn terugkeer. Tommy neemt de zorg voor het gezin op zich en Grace en Tommy krijgen een band. Net wanneer iedereen z'n leven weer een beetje op de rails lijkt te hebben, blijkt Sam nog te leven.

Ik heb gemengde gevoelens overgehouden aan deze film. Aan de ene kant is de film erg aangrijpend. Vooral wat Sam meemaakt tijdens zijn gevangenschap in Afghanistan en het trauma dat hij hierdoor oploopt zijn heftig. Ook wordt er niet slecht geacteerd, alhoewel ook niet subliem. Echter, ik kan het niet helpen toch enigzins met het gevoel te blijven zitten, dat de film een soort propaganda vormt voor de oorlog in Afghanistan. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat het een Amerikaanse film is en de tijd waarin deze is uitgebracht. Ik krijg toch het gevoel dat men wil laten zien dat deze oorlog gerechtvaardigd is. Aan de andere kant is het natuurlijk ook goed dat er aandacht wordt besteed aan de trauma's die militairen vaak oplopen tijdens missies en het feit dat zij vaak geen hulp zoeken en hierdoor rare dingen gaan doen. Ik ben toch erg benieuwd geworden naar de Deense versie en hoop ook daar snel een recensie over te kunnen schrijven. Want deze film wist mij niet geheel te grijpen of te overtuigen. 7/10

Nog even een kleine noot, betreffende het publiek waarmee ik doorgaans in de zaal zit. Eigenlijk genant, maar ook af en toe om je dood te lachen. Op een gegeven moment is Sam teruggekeerd uit Afghanistan, waar hij een flink trauma heeft opgelopen. Midden in de nacht staat hij dwangmatig glazen en bekers te verplaatsen in het keukenkastje. Terwijl iedereen met een beklemmend gevoel naar de film zit te kijken, hoor ik achter mij: 'Goh, toch leuk zo'n kastje in het midden van de keuken.' Zucht...